Eén maand voorbij, nog drie te gaan

Precies een maand geleden kwam ik dan eindelijk aan op het vliegveld in Houston. Ik weet nou niet of ik deze maand snel vond gaan of juist erg langzaam. Een maand lang wennen aan de taal, nieuwe mensen en een heel ander ritme. Inmiddels raak ik enigszins gewend aan dit ritme. Vijf dagen per week op kantoor, twee turntrainingen per week en een keer naar de fitness. En als ik de energie vind wil ik deze trainingen graag opbouwen.

De eerste weken waren vooral anders en vermoeiend. Nu gaat dat beter en ben ik klaar om ook eens wat te gaan ondernemen en nieuwe mensen te leren kennen. Op den duur wordt het echt te eenzaam in die hotel kamer. Laatste dagen heb ik wel wat mensen van mijn leeftijd ontmoeten in het hotel. Ook neemt Jo, een collega, mij regelmatig in het weekend mee om vogels te spotten. Ze probeert om ook van mij zo een ervaren vogelspotter te maken als dat zij is. Op kantoor vind ik nu steeds meer mijn plekje. Het is niet meer alleen gaan zitten, werken en weer gaan. Nee mijn collega’s zijn nu meer gewend aan een Nederlandse stagiaire bij hen op kantoor.

Het weer is nog steeds als de zomer in Nederland, ook al krijg ik hiervan door de weeks helaas niet veel van mee. Wel kan het hier ook aardig tekeer gaan wat dan ook wel een paar keer is gebeurd, hurricane season! De temperatuur ligt wel lager en die muggen zijn gelukkig ook weg.

Vanaf de aanwinst van mijn mooie blauwe fietsje ben ik iets mobieler. Als ik wil kan ik overal naartoe biken. Helaas zijn ze hier niet echt voorbereid op fietsers dus zal ik maar de voetpaden maar moeten pakken om het ietsies veiliger te maken! Afgelopen weekend heb ik ook een klein oventje gekocht die nu bij het kleine koelkastje in mijn kamer staat. Vanaf nu niet alleen meer boterhammen na de training maar ook een ‘lekkere’ opwarm maaltijd!